பெருந்துளை

ஊரிலுள்ள ஆண் குழந்தைகளை எல்லாம்
அறுத்துக் கொன்றிட
ஆணையிட்ட மன்னனின் படைவீரன் நான்
அன்றைய தினம் நூறு கொலைகள் செய்தேன்
நூறும் பச்சை இரத்தம்
எதற்காகக் கொல்லப்படுகிறோமென அறியாமல்
மடிந்து போன தலைகள்

முதல் அறுப்பு மட்டுமே நினைவிலுள்ளது
தூளியில் கிடத்திவிட்டு தானியத்தை
அரைத்துக் கொண்டிருந்த அத் தாயானவளிடமிருந்து
கழுத்தை அறுக்கும் போது
உரலும் உலக்கையும் குருதியாகக் காட்சியளித்தன
என் பாவமும் கடமையும்

Antoni Gaudí sketch

மத்திய வேளையில்
பிறந்து மூன்றே நாட்களான மகன் ஒருவனை அறுத்தேன்
அவனுக்கென செதுக்கப்பட்ட
மரப்பாச்சி ஒன்று
அவனது மரண ஓலத்திற்கென
கைகளைத் தட்டி வழியனுப்பியது

உறங்கிக் கொண்டிருந்த
குழந்தைகளை அறுக்கும் போது
எதிர்ப்பற்ற பெண்ணை அடைவது போல
சுவாரசியமற்றுள்ளது

நூறாவது கழுத்தை அறுக்கும் போது
எனது கட்டை விரலுக்கும்
ஆட்காட்டி விரலுக்குமிடையே
காப்பு காய்த்திருந்தது
எச்சிலால் உதறிக்கொண்டேன்

நாளை அரசவையில்
சிறந்த வீரனென அறிவிக்கப்படலாம்
நாளை இருநூறு கொலைகள் செய்ய உந்தப்படலாம்
இனி
வாழ்வில் எங்கு குழந்தைகளைப் பார்த்தாலும்
என் கைகள் தாமாக
உடைவாளை உருவ முற்படலாம்

சித்தம் தடுமாற
வாளைப் புதைக்க எடுத்தேன்

வாளில் மார்புக் காம்பொன்று காய்ந்து கிடந்தது
பால் குடித்துக் கொண்டிருந்த
எந்த குழந்தையைப் பிடுங்கி இழுத்தேனென தெரியவில்லை

அந்த மார்புக் காம்புக்கு
நாக்கும் கண்களும் இருந்தன
என் அம்மாவின் முகச்சாயலை ஒத்திருந்தது
” என்னை ஏன் கொய்தாய்
என்னை ஏன் கொய்தாய் “
அவை பேசத் தொடங்கின

அந்த குரல் வளர்ந்தது
நூறு நாக்குகளுடன் பெருங்குரலாக
நூறு குரல் வளையமும்
பெருந்துளையாக
பெருந்துளையாக
பெருந்துளையாக.