சமரசம்

மௌனத்தின் நாவுகள்
தனியறையில்
துயில் கொள்கின்றன

நிழல் சுவர்களை
உடைக்கும் கனவுகள்
வந்து போகின்றன

என் இமைகளை இரவோடு கோர்த்து வைக்கிறேன்

வெளிச்சத்தின் கதவுகளைத்
திரைச்சீலைகள் மறைத்து வைப்பது போல்

உறைந்து போன பழைய கனவுகள்
உயிராழத்தில் புதைந்து கிடக்க

இசைக்கும் நரம்புகளை
உடல் மூடி பாதுகாக்கும் உயிரின் பேராவல்

Flutter

அறிவதென்னவோ
வாழ்வின் மிச்சங்கள்
கேட்பதென்னவோ
உயிர் மீட்கும் யாசகம்

உடல் சூட்டில் நான் என்பது உண்மையாகி
மீண்டும் இமை திறக்கும் படலம்

ஓய்வறியாமல் கடக்கும் பொழுதுகளில்
உப்பாய் ஒரு உபதேசம்

என் செவியருகில் ஏதோ ஒரு மந்திரம்

நடந்தும் கிடந்தும்
வாழ்வே உப்பாகிப் போனதில்
ஒரு சமரசம் செய்து கொள்கிறேன்

விரல் சூப்பி வாழ்வைத் தொடங்கும்
ஒரு குழந்தையிடம்

இப்போது வாழ்வு கொஞ்சம் இனிப்பாகி
நாக்கில் சுவையாயிருக்கிறது பெரு விருப்புடன்.