சுகன்யா ஞானசூரி கவிதைகள்

எத்தனை வெய்யில்
எத்தனை மழை
எத்தனை பனி
அத்தனை நினைவுகளோடும்
அலைவுற்றபடி வருகிறதா
உதிரும் ஒற்றையிலை.

இன்னும் நீண்ட தூரம்
நாம் செல்ல வேண்டும்
நண்பா
திரும்பி வருவோமா தெரியாது
இப்படி உன் காலணிகளைக்
கழட்டிவிடு
உன் துவக்கினையும்
வெறித்துக் கிடக்கிறது வானம்
வெண் பொதிகளற்று
வறண்டு கிடக்கும்
இக்காட்டாற்றின் மீது
ஒரு கிளித்தட்டை
ஒரு கிட்டிப் புள்ளை
ஆடு புலி இல்லை சொக்கட்டானையாவது
விளையாடிச் செல்வோமே
இறுதியிலும் இறுதியாக
இங்கே பார்
யாரோ இருவரின் சிதைந்த கூடுகள்
நம்மைப் போல் யாரோ
நமக்கு முன் சென்றவர்களாக இருக்கலாம்
நண்பா
உனக்கு கேட்கிறதுதானே
என் குரல்
விளையாடிக் கொண்டிருந்த
சிறுவர்கள்
சிதைந்து போனதாக எழுத முடியவில்லை
வாருங்கள்
நாம் அடுத்த
கவிதைக்குப் போகலாம்.