அம்பிகா குமரன் கவிதைகள்

பரிமாணம்

காற்றின் ஒலியாய்
நீயும் நானும்
மொழி அறியாதவர்களும்
இசைத்துச் செல்கிறார்கள்
இன்பங்களுக்கும்
துன்பங்களுக்கும்
ஒன்றாகவே இசைக்கிறோம்
நம் கருணையை வைத்து
பிச்சை கேட்கிறார்கள்
தேநீர் குவளைகளில்
காதலை
பரிமாறிக்கொள்கிறார்கள்
நிலவு
அங்குமிங்குமாக
நடனமாடுகிறது
நம் பாடல்
பிரபஞ்சத்தில்
புதிதாக ஒன்றை
தோற்றுவிக்கிறது
இது யாருக்கானதும் அல்ல
நமக்கானதும்

இம்சை

அவனுக்கு மீன்கள் என்றால் அலாதி விருப்பம்
எப்போதும் தன் ஓவியங்களுக்கு நீலத்தையே தீட்டிக் கொண்டிருப்பான்
அவன் கண்களில் இரண்டு குளங்களைக் கண்டடைந்தேன்
அதிலிருந்து குதிக்கும் மீன்களை
தொட்டியில் வளர்க்கத் தொடங்கினேன்
சில பொழுதுகளில் அவற்றைத் தூண்டிலால் பிடித்து விளையாடுவதும் உண்டு
மீன்கள் நன்கு வளர்ந்துவிட்டன
கண்ணில் புரை வந்துவிட்டதாக கண்ணாடி அணிந்திருக்கிறான்
இப்போதும்
மீன்கள் குதித்துக் கொண்டே
இருக்கின்றன

All I See is a Sea by BestIdeaInTheApple on DeviantArt

வடிசல்

மழைக்காலத்தில் பறக்கும் தட்டான்களுக்கு
ஊசிப்பூச்சி என்று பெயர் வைத்திருந்தேன்
அவைகளோடு சேர்ந்து பறப்பதும்
களைத்துப்போய் மல்லிகைச் செடியில் அமர்வதுமான நாட்கள்
குலைநடுங்க வைப்பதற்கென்றே
இடியும் மின்னலும்
போட்டி போட்டுக் கொண்டு வரும்
அர்ச்சுனா அர்ச்சுனா
ஆத்தப் பத்து அரசப் பத்து
என்று சொன்னால்
இடி தூரப் போய்விடும்
என்பாள் அப்பத்தா
மழைத் தண்ணீரைப் பிடிக்க
பாத்திரங்களைத் தயார் செய்வாள்
காகிதங்களைக் கப்பலாக்கித்
தருவாள்
பொறியோடு கடலையும்
சீரகமும் மிளகாயும் சேர்த்து
வறுத்து
அதைக் கடுங்காப்பியோடு தருவாள்
பொழுதோடு வந்த மழையும்
ஒரம்பரையும் சாமானியமாப்
போகாது என்று சொலவடை சொன்ன
அப்பத்தா
மழையிடமே போய்விட்டாள்
மேகம் மஞ்சள் பூசிக் கொண்டது