சாய்வைஷ்ணவி கவிதைகள்

யாத்திரைக்குப் புறப்படுதல் அல்லது நித்திரைக்குத் தயாராகுதல்

நித்திரைக்குத் தயாராகுபவனின் மகிழ்ச்சியோடு
என் யாத்திரைக்கு நான் தயாராகுவேன்
விரிப்புகளைக் கலைத்துவிடாமல்
உடலைக் கிடத்திவிட்டு
சுகந்தம் பரவும் நறுமணத் தைலங்களை
உடலெங்கும் பூசிக்கொள்வேன்
இறுதியாகக் குளித்து வந்த ஈரம்
உலராமல் கூந்தலிலிருந்து
சொட்டும் நீரால்
கோடைக்காலத்தை குளிரச்செய்வேன்
இளஞ்சிவப்பு ரோஜாக்களில்
பன்னீர் தோய்த்து
அறையெங்கும் தூவச்செய்வேன்
மெல்லிய விளக்கொளியில்
பின்னணி இசையற்ற
ஜேசுதாஸ் குரலை ஒலிக்கவிட்டு
மெதுவாய் முணுமுணுப்பேன்
தானாகவே மூடும் கண்களை
இனி ஒருபோதும் திறக்கக்கூடாதென
இறுக்கமாய் பூட்டிக்கொள்வேன்
நானென்ற ஏதோ ஒன்று
இதுவரை யாரும் காணாத
தீர்வற்றப் பெருவெளியை
மௌனமாய் அடைகையில்
இப்போது போல
நிரந்தரமாய் தனித்திருப்பேன்

காந்தை

சுமக்கும் செங்கற்களின் எடையழுத்த
பூமியை சிற்றங்குலம் மிதித்தேறி
காற்றில் நிறம் கூட்டுகிறாள்
பள்ளியிலிருந்து பணிக்கு
இடம்மாறியிருந்த சிற்றாள்
அணிந்திருந்த அப்பாவின் சட்டைக்குள்
வளரும் அங்கங்கள் சிறுமூச்சிற்கும்
எட்டிப்பார்க்கும் கணங்களில்
கவனமாய் நீவிக்கொள்கிறாள்
தன் முழுக் கூட்டுப்புழு உடலை

SKETCHES

காதொளிரி

கதவற்ற குடிசையின்
மென் கனைப்பிற்கு
சற்றே அசைந்துக்கொடுக்கிறது
ஊரடங்கக் காத்திருக்கும் திண்ணை
கலிகாலமெனக் காது மூடிக்கொள்ளும் கிழவி
குண்டலமாட பொக்கையசைக்கிறாள்
வெற்றிலை சாறு அவள் பால்யத்தின்
கனைப்பை மெல்லமாய் இசைத்துப்பார்க்கிறது

கவிதைகள் வாசித்த குரல்:

சாய்வைஷ்ணவி

Listen On Spotify :