ப.தமிழ்ச்செல்வன் கவிதைகள்

காலி இடத்தை நிரப்புவதில்
எந்தவொன்றும் பொருந்தாமல்
அதுவேற்படுத்தும்
மன அபிலாஷைகளை
இனங்கண்டுரைப்பதில்
தோன்றும் ஏமாற்றம்
விவரிக்கவியலாமல் போகிறது.

தோற்றப்பிழையென்றோ
மறைமாற்றமென்றோ
கருதவிட முண்டெனினும்
மனச்சூழல் மறுக்கிறது ஏற்றுணர.

கடந்துவிட முடியுமெனினும்
நிலைபெற்றிருக்கும் காலத்தை
நகர்த்தும் முயற்சியின்
முடிவமைகிறது பெரும்பான்மையாகவும்
வெற்றியைத் தவிர்த்தே.

விரும்பும் வடிவம்
கலையும் காற்றின் வழியில்,
கரம் பற்றிச்செல்ல
தயாராகவே இருக்கிறேன்
காலத்தின் கரையில்
முப்பொழுதிலும்.

மிகுந்த கவனம் கொண்டதாக
ஆக்கிக் கொண்டு விட்டது
என்னை விடவும்
எனது நிழல்.

ஈர்ப்பினை பெற
உடனழைத்து சென்றது
செல்லும் இடமெங்கும் நிழல்
என்னையும்.

காட்சி கொணரும்
புறவுலகின் தருணங்களில்
தன் குறித்த
பரப்புதலைப் படரச்செய்கிறது
சினேகம் கொள்பவர் / கொள்ளாதவர்
அனைவருக்குள்ளுமாக.

பார்வைக்கு எட்டாத
நிழலின் மீதான பிரியம்,
பார்வைக்குக் கிடைத்த
நிழலின் மீதான அச்சம்
விரட்டுகிறது என் சுயத்தை.

எல்லாவற்றிலும்
தன்னை படியவிட்டு
நானெனும் நிஜத்தை
ஞாபகமகற்றி நிலைபெறுகிறது
என் நிழல்.

1,105