முபீன் சாதிகா கவிதைகள்

• பூனை நிழல்

விளிம்பின் நீளல்
உருவத்தை வரைய
கண் தொய்ந்த பாதை
ஒலி அறியா தொலைவில்
இரு செவிகள் கூர்மையுடன்
மினுங்கும் விழிக்குள்
பயணித்த இருளாய்
அச்சமற்று அபயம் என
சிறு கூர் எயிறும்
பதுங்கிய உகிரும்
உள் ஒடுங்கிய குணத்தில்
இல்லில் வளர்ந்தது
இரண்டகம் கற்றது
பாலும் கனவில் ஊறி
எலியும் கவ்வும் அவாவில்
மறைந்தது நிழலில் வாலும்
மறைத்தது பொய்யில் புலியும்

• சதுரப் பூனை

சதுரமாகிவிட்டிருந்த பூனை
வட்டத்தை விடுத்து வெளியேறி
முனைதனில் மிகுந்திருக்க
இரு நீள் செவ்வகக் கோணத்தில்
கால்களும் உயர்ந்திருக்க
தடித்த அசையா வாலும்
குரலில் குழைந்த நெளிவும்
மறைந்து கொடும் இரும்பென
கீறும் நகமும் முனையற்று
மற்றும் ஒரு விலங்கின் புதுவடிவில்
தலை கீழ் ஒலியாய் மௌனித்து
அதிரும் சில்மென் வருடலும் குலைய
கடுவனின் குணமும் அற்று
உணவின் விருப்பும் இழந்து
மிகைந்து தரித்த மறுஉயிர்
பெற்றதும் புது நாமம்

Abstract Colorful Cat

• உரு

பூவென்று முகமாய்
மலரென்று சுகமாய்
காற்றென்று ரசமாய்
கனத்தது இதழில்

மெய்யென்று பதமாய்
நினைவென்று கணமாய்
திறமென்று புறமாய்
வளைந்தது வானில்

சாறென்று கனியாய்
விளைவென்று தனமாய்
மரமென்று விதையாய்
முளைத்தது பனியில்

வீணென்று இதமாய்
மேலென்று நயமாய்
தானென்று நீயாய்
உறைந்தது எம்மில்

• பனித்துயர்

அடர் பனி
இடையில்
செருகிய இலை
பழுத்து உதிரும்
மரங்கொத்தியாய்
சிறு நிலவை
உள்ளிழுத்து
வெண் முத்து
உருளும் நீரென
ஒளிபுகும் படிகத்தில்
நீள வடிவாய்
திகைத்துப் பரவும்
குளிரின் மென் மௌனம்
வடிந்த கிளையினில்
துயர் என
வழியும் உருவாய்

• குழவிக் கனா

பாதகம் அறியா
பிள்ளை நெஞ்சின்
தண்ணென்னும் விழியாய்
குழவி பரிந்து தவிக்கும்
முழவாய்ப் பெருங்குரலில்
கண்ணீரும் சொறிந்து
சிறுமென்பாதம் குழைந்து
சித்திரச் சுகமதை
மகிழ்ந்தும் அவிழ்ந்தும்
இன்பத்துத் துன்பமாய்
எதிரெதிர் இடறில்
மறக்கும் பார்வை
துதித்த பொறி என
மதிக்கும் வெளியில்
தவழும் மழலையின்
படர்ந்த பீலியாய்
துயிலும் கனா

Art Courtesy :fineartamerica.com