கவிதைக்காரன் இளங்கோ கவிதைகள்

வேறெங்கோ..

குப்பையைக் கிளறிக்கொண்டிருந்தபோது
நீ கிடைத்தாய்
மட்கி போயிருந்தாய்

விரல் நுனி பட்டாலே நொறுங்கிவிடும்
உன் பெயர் மீது
தெருப்பொறுக்கி நாயொன்று
மூத்திரம் பெய்திருந்த தடம் இருக்கிறது

உனது கனவுகளை நீ அடைந்தாயா
என்பது தெரியவில்லை

அத்தனை ப்ரியத்துடன்
யாருக்கோ நீ
அன்பளித்த பரிசு போலத்தான் இருக்கிறது

ஏனோ
இருவருமே குப்பைத்தொட்டிக்கு
அனுப்பிவைக்கப்பட்டீர்கள்

இப்போது
உறவார்ந்த மதிப்புகளின் அளவுகோலை கைப்பற்றும்
மந்திரக்கோல்
என்னிடமுள்ளது

வரத்து

நான் அற்று
நானற்று
தயவுகளை நாடாமல்
போக்குகளோடு களி கூடி

வலிந்து கை குலுக்கி வாய் கோணாமல்
எதிரே உள்ள முகத்தைப் பார்த்து வம்பாய்
ஒரு சிரிப்பைத்
துப்பாமல்

தலைக்குள் அனாவசியமாய்
பெருங்கூட்டமொன்றை
ஏற்றிக்கொண்டு
தள்ளாடாமல்

வீடு வந்து சேர்வது என்பது
பெரும்போக்கு

நேற்றிலிருந்தே காத்திருக்க பணிக்கப்பட்டிருந்தேனா

இந்த வரவின் முகாந்திரம்
அறியப்பட்டவைகளுக்கு அப்பாலுள்ள கனவுகளை
மாய்ந்து போகவே சபிக்கின்றன

முணுமுணுப்பில் உச்சரிக்க முடியாத மந்திரச் சொற்களால்
நான் நீங்கிட
நித்தம் பேணுகிற ரகசியங்களுக்கு காவலிருப்பாயே
மனமே

உனது குரல்வளையில்
கட்டைவிரலால் அழுத்தி பிதுக்கும் ஆதாமின் ஆப்பிளை
முளைத்த நிலத்திலேயே
புதைத்திடவும் கட்டளையிடுகிறேன்

இணங்கு

எனது தனிமையை இல்லாமலாக்குகிறாய்

உன்னுடைய கருஞ்சாம்பல் நிற உடலின் வரிகளை
உற்றுப் பார்க்கிறேன்

உனது செல்களில் சுருக்கி எழுதப்பட்டிருக்கும்
டி.என்.ஏ தகவல்களின்
தவிர்க்கப்பட்ட பரம்பரை நினைவுகளில்
என்னுடைய மூத்த குடி
நிச்சயமாய்
இல்லை

நீயென் சமையலறை சுவர் கூரையின் உயரத்தில்
இருந்தபடி என்ன யோசிக்கிறாய்

உன்னுடைய தங்க நிற விழிக்கோடுகளின்
செங்குத்தான சிறு உயரத்தைக் கொண்டு
நித்தம்
எதை அளக்கிறாய்

பிரம்மாண்டமான உயிர்த் தோற்றத்தோடு
இப்புவியை ஆட்சி புரிந்ததாக
உன் மூதாதையரின் கதைகளை அனுமானித்தபடி
அவர்களை கொன்றொழிக்கும் சம்பவங்களை
கிராஃபிக்ஸ் சினிமாக்களாக உற்பத்தி செய்து
மல்டிஃப்ளெக்ஸ் திரையரங்குகளில் பணம் வசூலித்தபடி
அதற்கான பார்ட் –டூ சந்தர்ப்பத்தை கனவு கண்டபடி
தொழில்நுட்ப சந்தைப் பெருக்கத்தோடு
காத்திருக்கிறோம்